گِله

ای دل تو مکن گِله که تقصیر خودِت بو
تو     از غصه که تقصیر خودِت بو
بس کم بُکُن ناله بَی خو مکن ذلّه
که تقصیر خودِت بو دل اِتدی که چطو بو
یاد خو بیار دوستی و پیمون دنیا پر از چُخانِن
بیخود مَبَه حیرُن که رسم رسمِ جُهُنِن
بس کم بکن ناله بَی خو مکن ذلّه
که تقصیر خودت بو دل اِتدی که چطو بو
اتفاق یَکدُفه اکیت و کفت دگه دیرِن
خوش بَشِن همه رندُن که کار مِه تمونِن
بس کم بکن ناله بَی خو مکن ذلّه
که تقصیر خودت بو دل اِتدی که چطو بو
اِتنَدیده تو حیله دل اِتدی که چطو بو
ناکُنت هیچکه چاره دل اِتدی که چطو بو 
بس کم بُکُن ناله بَی خو مکن ذلّه
که تقصیر خودت بو دل اِتدی که چطو بو