بارُن ببار

ای خدا بارُن ببار کوه و دشت سوز بَشِن
علفُن سوز بَشِن چشمه ون پُر بَشِن
     ما رضایم یه رضای تو همه طوری بنده تِن
سالار ما کهر اَبَرِت توی کوهُن بَی چَرا
بَه امیدِت ای خدا مَبَه تو اَ ما جدا
       ما رضایم به رضای توهمه طوری بنده تِن
برزگر تخم اَرِزِت سوز که بو پاشکن اَکُنت
چه هوا سرد بَشِت یا که هم گرمی بُکُنت
      ما رضایم به رضای تو همه طوری بنده تِن
ابر و باد بَه فرمونَن ، فلک و آفتو و ماه
کار هر یکی جدان مرهمین  به درد ما
     ما رضایم به رضای تو همه طوری بنده تِن
ای خدا حمد و سپاس اَ ای همه نعمت تو
بَی ما محتاج مَکُن جز درِ خونه ی خو
   ما رضایم به رضای تو همه طوری بنده تِن