فیروزه

فیروزه بدو بی تو دلُم تنگِن
بی نگام بکن رنگ و روم چه زردن 
مِه مُردُم آخه دلت بی چه سنگِن
مِه نوکرِتُم ، چاکِرِتُم ، غُلُمَکِتُم
     بندِر بی بِرَیم
    بندِر بی بِرَیم
قبولِمِن که بد اُمکه وا تو
تو هُندی پیشُم رد اُمکه بّی تو
تو بَه اُن خُبی ، اُمرنجُند اَ خو
پشَیمونتُم ،حیرُنِتُم ،عاشقتُم
     بندِر بی بِرَیم
    بندِر بی بِرَیم
مکن غم مخوا گپ تو گوشُم نانینت 
دست خوم که نین دلُم آرُم نانینت 
فیروزه اُمبُبَخش بی تو دلُم نانینت
بَی مِه بُبخش از دل و جُن، حلالُم بکن 
  بندِر بی بِرَیم
  بندِر بی بِرَیم
آ خدا وختی بربِگردت پیشُم
پاووش ناشورُم اَنُسُم رو چشموم 
آخه محرمِن بَی دل ریشُم
آ خدا بگش زودی بیات تا نَمِرُم
بندِر بی بِرَیم